Aan het werk (3) – Aan weelde ontstijgen
Mieke is net afgestudeerd en zoekt een baantje. Als ze een advertentie op internet ziet, hapt ze direct toe. Meneer Peters zoekt een secretaresse. Zonder al teveel problemen mag ze haar eerste dag beginnen. Dan merkt ze dat haar baas best veeleisend is. Zo moet ze de overvloedige lunch die ze krijgt, helemaal opeten. Ze voelt zich buitengewoon vol.
Om 16 uur liet meneer Peters haar weer bij zich komen. 'Ik ben niet ontevreden over je', zei hij. 'Je laatste offerte is heel aardig gedaan. Je bent aangenomen.' Mieke vond dat ze ook goed werk had afgeleverd en merkte op dat ze het best leuk vond om te doen. 'Elke ochtend wil ik een kopje koffie met een wolkje melk. Geen suiker. En ik vraag je wel om iets aan je representatie te doen', zei hij. Hij vroeg haar op te staan. 'Je pak zit te flodderig en probeer mooi rechtop te lopen.'
Hij stond op en liep op haar af. Ze trok haar jurkje recht. 'Buig eens naar voren?' vroeg hij. Zijn hand ging vlak over haar billen, maar raakte de stof van het rokje net niet aan. Ineens voelde ze een klap. 'Pets'. Hij sloeg haar. Ze was verbijsterd en kwam meteen overeind. Met een boze blik keek ze hem aan. Hij deed of zijn neus bloedde. 'Je ziet eruit als een mager scharminkel, terwijl je voor het bedrijf weelde en voorspoed moet uitstralen.'
Hij liep weer terug naar zijn bureau en haalde zijn portemonnee tevoorschijn. Een briefje van 2 briefjes van 100 euro haalde hij uit de portemonnee. 'Koop er wat nieuws voor. Zorg bovendien goed voor jezelf. Neem goed te eten. Er kunnen best een paar kilootjes bij.' Hij bestelde een grote milkshake voor haar die even later werd bezorgd. 'Zorg goed voor jezelf en neem af en toe wat extra's.' Hij schoof haar een doos boordevol met M&M's toe die ze in de schaal op haar bureau mocht doen. 'Vergeet er niet wat van te nemen. Aan het eind van de dag wil ik die schaal leeg zien', zei hij.
Bij passeren van de spiegel in de hal bekeek ze zichzelf nog eens goed. Het klopte inderdaad. Dit mantelpakje zat buitengewoon flodderig om haar heen. Het was zeker 2 maten te groot. Ze had zich weliswaar helemaal volgegeten, maar dan nog stond het pak haar niet. Meneer Peters had gelijk. Ze moest iets aan haar representativiteit doen. Dat hij haar dikker wilde zien, kon ze wel voorstellen. Ze zag eruit als een hongerstaker in deze kleding. Ze voelde zijn hand in haar billen branden.
Het was iets na 17 uur. Tjonge, ik heb mijn eerste werkdag er bijna opzitten, dacht Mieke. Wat geweldig. En hij is niet ontevreden over mij. Zeker, er zijn wat verbeterpuntjes. Maar daar heeft meneer Peters ook gelijk in. De telefoon ging. 'Wat mij betreft kun je naar huis', zei hij. 'Vergeet niet goed te eten. Je krijgt er extra budget voor. Bewaar de bonnen, ik moet het kunnen verantwoorden.' 'Tot morgen', antwoordde Mieke verlegen. Ze pakte haar tas in en liep naar buiten. Ik heb het gered en mag morgen terugkomen. Ze voelde zich apetrots.
Die avond ging ze naar een kledingzaak en kocht een mooi passend mantelpakje. De rok zat lekker om haar middel heen. En het jasje sloot wat nauwer om haar lichaam. Ze kon zo iets meer haar vrouwelijke vormen benadrukken. Al vreesde ze de kritische blik van meneer Peters de volgende dag.
De volgende morgen stond ze stipt om 5 voor 9 aan het bureau van Peters in haar nieuwe pakje. Ze gaf hem een kopje koffie en zette het op zijn bureau. 'Draai je eens om?' vroeg hij. 'Dat ziet er een stuk beter uit. Nu nog iets aan je figuur doen en ik ben helemaal tevreden. Neem lekker wat te eten. Ik heb een abonnement genomen op de bezorger van eten. Ik wil dat je goed eet. Denk er ook buiten kantooruren aan. Neem wat je lekker vindt en zoveel als je opkunt.' Hij nam een slok koffie. 'Een wolkje melk en geen suiker', zei hij. Hij goot het kopje leeg in de plantenbak naast zijn bureau. Hij gaf haar opnieuw een klap op haar kont. 'En ik wil billen voelen, niet een magere plank. We moeten de weelde ontstijgen.'
Ze vroeg zich af wat hij daarmee bedoelde. Daarom probeerde ze zoveel mogelijk te eten als hij haar zag. Ook goot ze haar koffie en thee vol met suiker. Ze moest erg wennen aan de mierzoete drankjes. Net als aan de 3 milkshakes die hij elk dagdeel liet bezorgen. Tussen de middag trakteerde hij haar op friet, hamburgers of een pizza. Ze nam het aan en at keurig op wat hij voor haar besteld had. Dat viel niet altijd mee want ze had stellig de indruk dat meneer Peters de grootte van de porties dagelijks verhoogde.
Die avond lag ze met een propvolle maag in bed. Ze had zich de hele dag volgepropt met eten. Het lukte haar gewoon niet. De klopjes die hij op haar kont gaf, bevielen haar evenmin. Hij kan mij de pot op, dacht ze. Ik neem ontslag. Hij kan niet van mij eisen dat ik mijzelf volvreet om aan zijn ideaalbeeld van de medewerker te doen. Ze viel in slaap met de gedachte hem morgen goed de waarheid te zeggen.
Lees het vierde deel van Aan het werk: Offertes uitwerken »
Aan weelde ontstijgen
Om 16 uur liet meneer Peters haar weer bij zich komen. 'Ik ben niet ontevreden over je', zei hij. 'Je laatste offerte is heel aardig gedaan. Je bent aangenomen.' Mieke vond dat ze ook goed werk had afgeleverd en merkte op dat ze het best leuk vond om te doen. 'Elke ochtend wil ik een kopje koffie met een wolkje melk. Geen suiker. En ik vraag je wel om iets aan je representatie te doen', zei hij. Hij vroeg haar op te staan. 'Je pak zit te flodderig en probeer mooi rechtop te lopen.'
Hij stond op en liep op haar af. Ze trok haar jurkje recht. 'Buig eens naar voren?' vroeg hij. Zijn hand ging vlak over haar billen, maar raakte de stof van het rokje net niet aan. Ineens voelde ze een klap. 'Pets'. Hij sloeg haar. Ze was verbijsterd en kwam meteen overeind. Met een boze blik keek ze hem aan. Hij deed of zijn neus bloedde. 'Je ziet eruit als een mager scharminkel, terwijl je voor het bedrijf weelde en voorspoed moet uitstralen.'
Hij liep weer terug naar zijn bureau en haalde zijn portemonnee tevoorschijn. Een briefje van 2 briefjes van 100 euro haalde hij uit de portemonnee. 'Koop er wat nieuws voor. Zorg bovendien goed voor jezelf. Neem goed te eten. Er kunnen best een paar kilootjes bij.' Hij bestelde een grote milkshake voor haar die even later werd bezorgd. 'Zorg goed voor jezelf en neem af en toe wat extra's.' Hij schoof haar een doos boordevol met M&M's toe die ze in de schaal op haar bureau mocht doen. 'Vergeet er niet wat van te nemen. Aan het eind van de dag wil ik die schaal leeg zien', zei hij.
Bij passeren van de spiegel in de hal bekeek ze zichzelf nog eens goed. Het klopte inderdaad. Dit mantelpakje zat buitengewoon flodderig om haar heen. Het was zeker 2 maten te groot. Ze had zich weliswaar helemaal volgegeten, maar dan nog stond het pak haar niet. Meneer Peters had gelijk. Ze moest iets aan haar representativiteit doen. Dat hij haar dikker wilde zien, kon ze wel voorstellen. Ze zag eruit als een hongerstaker in deze kleding. Ze voelde zijn hand in haar billen branden.
Het was iets na 17 uur. Tjonge, ik heb mijn eerste werkdag er bijna opzitten, dacht Mieke. Wat geweldig. En hij is niet ontevreden over mij. Zeker, er zijn wat verbeterpuntjes. Maar daar heeft meneer Peters ook gelijk in. De telefoon ging. 'Wat mij betreft kun je naar huis', zei hij. 'Vergeet niet goed te eten. Je krijgt er extra budget voor. Bewaar de bonnen, ik moet het kunnen verantwoorden.' 'Tot morgen', antwoordde Mieke verlegen. Ze pakte haar tas in en liep naar buiten. Ik heb het gered en mag morgen terugkomen. Ze voelde zich apetrots.
Die avond ging ze naar een kledingzaak en kocht een mooi passend mantelpakje. De rok zat lekker om haar middel heen. En het jasje sloot wat nauwer om haar lichaam. Ze kon zo iets meer haar vrouwelijke vormen benadrukken. Al vreesde ze de kritische blik van meneer Peters de volgende dag.
De volgende morgen stond ze stipt om 5 voor 9 aan het bureau van Peters in haar nieuwe pakje. Ze gaf hem een kopje koffie en zette het op zijn bureau. 'Draai je eens om?' vroeg hij. 'Dat ziet er een stuk beter uit. Nu nog iets aan je figuur doen en ik ben helemaal tevreden. Neem lekker wat te eten. Ik heb een abonnement genomen op de bezorger van eten. Ik wil dat je goed eet. Denk er ook buiten kantooruren aan. Neem wat je lekker vindt en zoveel als je opkunt.' Hij nam een slok koffie. 'Een wolkje melk en geen suiker', zei hij. Hij goot het kopje leeg in de plantenbak naast zijn bureau. Hij gaf haar opnieuw een klap op haar kont. 'En ik wil billen voelen, niet een magere plank. We moeten de weelde ontstijgen.'
Ze vroeg zich af wat hij daarmee bedoelde. Daarom probeerde ze zoveel mogelijk te eten als hij haar zag. Ook goot ze haar koffie en thee vol met suiker. Ze moest erg wennen aan de mierzoete drankjes. Net als aan de 3 milkshakes die hij elk dagdeel liet bezorgen. Tussen de middag trakteerde hij haar op friet, hamburgers of een pizza. Ze nam het aan en at keurig op wat hij voor haar besteld had. Dat viel niet altijd mee want ze had stellig de indruk dat meneer Peters de grootte van de porties dagelijks verhoogde.
Die avond lag ze met een propvolle maag in bed. Ze had zich de hele dag volgepropt met eten. Het lukte haar gewoon niet. De klopjes die hij op haar kont gaf, bevielen haar evenmin. Hij kan mij de pot op, dacht ze. Ik neem ontslag. Hij kan niet van mij eisen dat ik mijzelf volvreet om aan zijn ideaalbeeld van de medewerker te doen. Ze viel in slaap met de gedachte hem morgen goed de waarheid te zeggen.
Lees het vierde deel van Aan het werk: Offertes uitwerken »
Reacties
Een reactie posten